DJ

“Jongeren staan anders tegenover muziek dan vroeger. Ze willen op een andere manier betrokken zijn. Wat ze horen is niet meer zo belangrijk, ze willen zien en beleving ondergaan. Muziek is nu ook anders. Ik vind bijvoorbeeld Foo Fighters helemaal te gek, maar toch denk ik dat nummers uit de jaren zeventig en tachtig over tien jaar nog steeds worden meegezongen. Maar volgens mij kan in 2028 niemand een liedje van Foo Fighters meezingen. Bovendien heeft de afgelopen jaren het fenomeen DJ zijn intrede gedaan. Er is daardoor een veel grotere keuzemogelijkheid qua muziek ontstaan. En de elektronica die sinds de jaren tachtig steeds geavanceerder is geworden heeft een grote invloed. Het is voor potentiële muzikanten makkelijker geworden om muziek te maken. Kinderen groeien op met computers en daarmee kun je heel makkelijk muziek maken. Ik wil al die grote DJ’s niet tekort doen, maar als je een laptop aanzet en wat met draaitafels speelt, dan ben je al snel muziek aan het maken. En dat is eenvoudiger dan jaren besteden aan het beheersen van een gitaar of drumstel. Dat heeft ook zijn weerslag op wat wij als band doen. Wij moeten ook die nummers spelen die DJ’s maken maar je wordt ook geconfronteerd met DJ’s die in een zaal staan te draaien en die het repertoire van de band ten gehore brengen. Soms krijg je het gevoel dat je je moet rechtvaardigen dat je dezelfde nummers maakt als een DJ. Maar aan het eind vind ik toch dat een echte band het wint. Je moet als band, met dat drumstel, met die toetsen. met die gitaar, een vettere uitvoering neerzetten als die DJ. Als je dat kunt heeft een zaaleigenaar ook niet zoiets van: ‘Waarvoor betaal ik eigenlijk die band als een enkele DJ hetzelfde kan brengen?’.

Maar toch, die grote DJ’s zoals Tiësto, Afrojack, noem ze maar op, die doen meer dan alleen muziek maken. Als je naar zo’n optreden gaat dan word je niet alleen door de muziek gepakt, maar door de hele entourage er omheen. Vuurwerk, lasers, lichtshows, je ziet zoveel dat je je realiseert dat een bandje daaraan niet zomaar kan tippen. Als je een band als Muse ziet, die hebben dat door. Ook daar heb je dat het niet meer alleen muziek is, maar dat ze een concept hebben met veel spektakel. Ik weet vrijwel zeker dat die jongens echt niet met z’n drieën alles doen, maar dat er veel achter de gordijnen gebeurt. Mensen laten zich tegenwoordig leiden door wat ze zien. Ik ga vaak bij bands luisteren en dan komen er lui die tegen me zeggen: ‘Mo’j ‘s kieken hoe goed den band spölt’. Dus niet: luister eens, maar kijk eens. En ik zie dan ook een LED-wall, allemaal licht en vlammen. Ik hoor echt wel dat er muzikaal nog wel wat te verbeteren valt, maar ze zetten wel de tent op kop. En wie heeft dan gelijk? De muzikale purist of de aanhanger van het totaalconcept?”