Door
Bert Stoltenborg
Aalten
Gilbert van Zolingen
De muziekwereld die Behind the Corner belicht bestaat veelal uit hobbyisten, mensen die werken om muziek maken te kunnen betalen en uit musici die wanhopig proberen om het hoofd boven water te houden. Toch zijn er ook muzikanten die hun brood verdienen met muziek maken en die niet met behoud van uitkering in kraakpanden hoeven te wonen. Beide stromingen lijken parallelle universa zonder al te veel verbindingen te vormen en de eerstgenoemde doet soms wat badinerend over de laatste terwijl ik me afvraag of dat terecht is. Laten we dus eens een ontdekkingsreis maken en kijken of we via onze gids, oudgediende Gilbert van Zolingen, iets te weten kunnen komen over die schijnbaar duistere doch interessante wereld van de commerciële muziek. Trouwens, dat commerciële muzikanten helemaal niet altijd zo commercieel zijn bewijst het feit dat Van Zolingen donderdagavond 21 december geheel belangeloos muzikaal acte de présence geeft op de AFM Kinder Hulpweek in Partycentrum Het Noorden in Aalten.
“Ik ben opgegroeid in een muzikale familie. Mijn vader was muzikant in een dansorkest, The Evening Stars. Je moet je voorstellen dat hij zo’n 240 keer per jaar speelde en dat hij daarnaast een baan had van 40 uur in de week. Er was dus altijd muziek in huis, wij wisten niet beter. Toen ik een jaar of acht was kreeg ik pianolessen, de piano was mijn eerste instrument. Op mijn tiende begon het te kriebelen en ben ik met mijn broer een bandje begonnen. Als toetsenist word je ergens achter op een podium neergezet en ik wilde natuurlijk vooraan op dat podium staan. Dat vertelde ik mijn vader en die adviseerde me om net als mijn broer bas te gaan spelen, of gitaar. Ik besloot toen om gitarist te worden. Mijn vader zei: ‘Ik leer je drie akkoorden en daarmee kun je wel duizend liedjes spelen’. En zo was het. Ik ben dus via mijn vader in de muziek gerold.”
“Als gitarist heb ik de laatste tijd bij wijze van spreken vaker de handjes in de lucht om het publiek aan te moedigen om van links naar rechts en heen en weer te gaan dan dat ik ze gebruik om er gitaar mee te spelen. Vroeger kon je een gitaarsolo van vijf minuten in een Guns ‘n Roses-nummer spelen en dat vond het publiek helemaal te gek. Als ik dat nu doe denk ik dat ik een treefje bier naar m’n hoofd krijg. Zo zijn er legio dingen veranderd in die vijfentwintig jaar.”
DJ
“Jongeren staan anders tegenover muziek dan vroeger. Ze willen op een andere manier betrokken zijn. Wat ze horen is niet meer zo belangrijk, ze willen zien en beleving ondergaan. Muziek is nu ook anders. Ik vind bijvoorbeeld Foo Fighters helemaal te gek, maar toch denk ik dat nummers uit de jaren zeventig en tachtig over tien jaar nog steeds worden meegezongen. Maar volgens mij kan in 2028 niemand een liedje van Foo Fighters meezingen. Bovendien heeft de afgelopen jaren het fenomeen DJ zijn intrede gedaan. Er is daardoor een veel grotere keuzemogelijkheid qua muziek ontstaan. En de elektronica die sinds de jaren tachtig steeds geavanceerder is geworden heeft een grote invloed. Het is voor potentiële muzikanten makkelijker geworden om muziek te maken. Kinderen groeien op met computers en daarmee kun je heel makkelijk muziek maken. Ik wil al die grote DJ’s niet tekort doen, maar als je een laptop aanzet en wat met draaitafels speelt, dan ben je al snel muziek aan het maken. En dat is eenvoudiger dan jaren besteden aan het beheersen van een gitaar of drumstel. Dat heeft ook zijn weerslag op wat wij als band doen. Wij moeten ook die nummers spelen die DJ’s maken maar je wordt ook geconfronteerd met DJ’s die in een zaal staan te draaien en die het repertoire van de band ten gehore brengen. Soms krijg je het gevoel dat je je moet rechtvaardigen dat je dezelfde nummers maakt als een DJ. Maar aan het eind vind ik toch dat een echte band het wint. Je moet als band, met dat drumstel, met die toetsen. met die gitaar, een vettere uitvoering neerzetten als die DJ. Als je dat kunt heeft een zaaleigenaar ook niet zoiets van: ‘Waarvoor betaal ik eigenlijk die band als een enkele DJ hetzelfde kan brengen?’.
Maar toch, die grote DJ’s zoals Tiësto, Afrojack, noem ze maar op, die doen meer dan alleen muziek maken. Als je naar zo’n optreden gaat dan word je niet alleen door de muziek gepakt, maar door de hele entourage er omheen. Vuurwerk, lasers, lichtshows, je ziet zoveel dat je je realiseert dat een bandje daaraan niet zomaar kan tippen. Als je een band als Muse ziet, die hebben dat door. Ook daar heb je dat het niet meer alleen muziek is, maar dat ze een concept hebben met veel spektakel. Ik weet vrijwel zeker dat die jongens echt niet met z’n drieën alles doen, maar dat er veel achter de gordijnen gebeurt. Mensen laten zich tegenwoordig leiden door wat ze zien. Ik ga vaak bij bands luisteren en dan komen er lui die tegen me zeggen: ‘Mo’j ‘s kieken hoe goed den band spölt’. Dus niet: luister eens, maar kijk eens. En ik zie dan ook een LED-wall, allemaal licht en vlammen. Ik hoor echt wel dat er muzikaal nog wel wat te verbeteren valt, maar ze zetten wel de tent op kop. En wie heeft dan gelijk? De muzikale purist of de aanhanger van het totaalconcept?”
BVM
“Die vraag probeer ik te beantwoorden als ik via mijn muziekburo (BVM Buro voor Muziek) een full entertainment pakket kan aanbieden. Het Sjoks-festival in Aalten, bijvoorbeeld, is een feest voor jong en oud. Ik probeer dan alle aspecten van muziek waarover we het hadden te vangen op drie podia. Op het Blik staat een podium waar DJ’s optreden. Ik laat daar alles van de lokale DJ tot de grote namen zoals Q-Music aan bod komen. Dan ga je naar de Markt en daar staat aan de ene kant van het plein een band die het hele moderne scala aan mogelijkheden etaleert. Die band is dus bezig met meer dan alleen muziek maken maar laat ook het visuele spektakel zien. Aan de andere kant zet ik een band neer, vaak een goede, regionale band die heel puur speelt en laat zien hoe vijftien jaar geleden een band muziek maakte. Hele goede muzikanten, versterker het liefst op standje iets harder en dan lekker knallen. Door die verschillende aspecten wil ik het publiek laten zien: zoveel is er veranderd in een tijdsbestek van vijftien jaar. Vijftien jaar is helemaal niet zoveel, maar voor de muziekscene is het wel heel veel.”
“Ik ga vaak bij bands luisteren en dan komen er lui die tegen me zeggen: ‘Mo’j ‘s kieken hoe goed den band spölt’. Dus niet: luister eens, maar kijk eens”
“Als ik terugkijk op mijn jaren in de muziek ben ik best tevreden. Als commerciële muzikant moet je wel eens spelen wat je minder leuk vindt, natuurlijk. Maar aan de andere kant heb ik nooit dat ik, als ik met iemand in de kroeg een biertje drink, denk: morgen moet ik weer de hele dag stom werk doen voor de baas. En dat is me veel waard.”
Steun de redactie en word ook lid voor €1 p/week en profiteer van allerlei kortingen bij Achterhoekse podia, festivals, winkels, oefenruimtes, scholen, docenten etc. Lees HIER meer over lid worden.
Deel dit stuk